اخبار و مقالات

TD-LTE به زبان ساده یک فناوری ارتباط بی‌سیم است که داده‌های مختلف اعم از تصویر، متن و صدا را درون یک شبکه منتقل می‌کند. در متن حاضر سعی داریم به ساده‌ترین شکل به شناسایی و تشریح TD-LTE بپردازیم اما شاید پیش از آن بهتر باشد بدانیم چگونه دنیای اینترنت به فناوری TD-LTE رسید.

Dial-Up؛ صدای نوستالژیک

اولین ارتباط کاربران ایرانی با دنیای اینترنت توسط فناوری Dial-Up بود. فناوری‌ای که نهایتا سرعتی برابر 56 kbps را در اختیار کاربر قرار می‌داد. Dial-Up پس از طی مسیری با همان کندی سرعت برای لود شدن و دسترسی به وب‌سایت‌های مورد نیاز نهایتا به سرعت‌هایی حدود 70 کیلوبیت هم رسید. اما مشکلات اشغال شدن خطوط تلفن، گرانی خرید کارت اینترنت و… باعث شد جای خود را به فناوری ADSL دهد.

‌ADSL؛ محدودیت کاربر خانگی

شاید بتوان گفت ADSL پیش‌تر وارد کشور شده بود اما تنها در کافی‌نت‌ها دسترسی به آن فراهم بود. بعد از راهیابی این فناوری به شرکت‌ها و خانه‌های مردم باز هم مشکل محدودیت مراکز مخابراتی، عده‌ای را از این فناوری محروم کرد. در واقع استفاده راحت از فناوری ADSL نیازمند توسعه‌ی پرهزینه‌ی زیرساخت‌های مخابراتی و شرکت‌های اینترنتی بود. کاربران خانگی ADSL را با محدودیت ارائه‌ی سرعت 128 کیلوبیت به یاد دارند. زمانی‌که کاربر برای دریافت سرعت بالاتر از آن نیاز به ارائه‌ی نامه رسمی از محل کار کاربر و یا دانشگاه داشت. این مسیر نهایتاً به ADSL2 رسید که پس از برداشته شدن محدودیت قانونی، سرعت کاربران را تا 16 مگابیت بالا برد. امروزه اینترنت کابلی (سیمی) در جهان به اینترنت بر روی فیبر نوری(FTTX) و VDSL رسیده است. اینترنتی که سرعت بالای آن نیاز کاربر را تامین می‌کند اما نیازمند هزینه‌ای زیاد برای کابل‌کشی به منزل کاربران است.

‌WIMAX راه نجات اینترنت ثابت

ظهور فناوری WIMAX درست در زمانی که ADSL به بن‌بست سرعت و محدودیت مراکز مخابراتی رسیده بود، خبر از یک فناوری بی‌سیم اینترنتی بدون محدودیت سرعت می‌داد. ریسک بالای خرید محصولی که شناخت دقیقی از کارکرد آن وجود نداشت کار را برای اپراتورهای وایمکس سخت می‌کرد اما ظاهرا خستگی کاربران از اینترنت ثابتی که فقط با اتصال کابل میسر بود تعداد زیادی کاربر را به سمت استفاده از اینترنت ثابت بی سیم سوق داد. عدم دسترسی به اینترنت در شهر و روستاهای دور افتاده و مناطقی که امکان دریافت اینترنت ثابت کابلی نداشتند، با نصب دکل‌های شبکه‌ی وایمکس و گستردگی مناطق تحت پوشش این شبکه و قابلیت جابجایی مودم‌ها در این مناطق، برگ برنده‌ی فناوری WiMAX به حساب می‌آمد.‌

‌GPRS؛ ورود موبایل به اینترنت 

هزینه‌ی بالای توسعه‌ی اینترنت سیمی و محدودیت‌های مخابراتی باعث شد شرکت‌های اینترنتی تمایل زیادی برای توسعه‌ی اینترنت بی‌سیم پیدا کنند. به‌ویژه آنکه در جهان هم شرکت‌ها و پیمانکاران به‌سرعت وارد کارزار ارائه‌ی اینترنت بی‌سیم به‌صورت موبایل و ثابت شدند. تجربه‌ی خوب اینترنت بی‌سیم با وایمکس شرکت‌های مخابراتی را هم به ارائه‌ی اینترنت و دیتا کشاند. اینترنت موبایل با فناوری GPRS و بعد EDGE که در قالب نسل‌های 2، 2.5 و 2.75 موبایل بودند، سرعتی در حد و اندازه‌ی ADSL را به کاربران ارائه داد. اما با اتمام دوره‌ی امتیاز اپراتور سوم و آزادسازی ارائه‌ی سرعت‌های بالاتر در مدت کوتاهی فناوری‌های 3G و 4G وارد بازار اینترنت ایران شدند.

‌LTE پیشتاز نسل جدید

LTE  به معنای تحول بلندمدت  (Long Term Evolution)است. نامگذاری دلگرم‌کننده‌ای که نشان می‌دهد دستیابی به سرعتی بیش از حد تصور نیز امکان‌پذیر است. می‌توان گفت LTE شاخه ای از 4G است و یک فناوری مجزا محسوب نمی‌شود. اما عده‌ای به اشتباه این دو را یکی می‌دانند و عبارت 4G-LTE را به کار می‌برند. این عبارت در واقع از هوشمندی عده‌ای از سرویس‌دهندگان 3G سرچشمه گرفته است. زمانی که حداکثر سرعت 100 مگابیت برای 4G توسط اتحادیه ITU منظور شد این سرویس‌دهندگان با پرداخت هزینه‌ای به تولیدکنندگان گوشی همراه از آنها خواستند تا عبارت 4G را در ویژگی قابل پشتیبانی گوشی‌ها وارد کنند. از سوی دیگر تنظیم‌کنندگان استاندارهای آمریکا برای جلوگیری از گمراهی کاربران و تشخیص 4G حقیقی LTE را تعریف نمودند. با فاصله‌ی کمی از این اتفاق، تبلیغات گسترده‌ای برای 4G-LTE به راه افتاد که عبارتی دهان پرکن برای بازاریاب‌ها بود تا ادعا کنند به نسل بعدی ارتباطات دست یافته‌اند. در نتیجه برچسب LTE بر روی دستگاهی به معنای آن است که دستگاه فوق نسبت به نسل سوم شبکه‌های ارتباطی پیشرفت‌هایی داشته و سرعت بالاتری ارائه می‌کند. فناوری LTE به دو صورت FD-LTE و TD-LTE ارائه می‌گردد. FD-LTE یا Frequency Division Duplexing شبکه‌ی 4G موبایل است که امکان دانلود و آپلود همزمان را برای کاربران به وجود می آورد. این امر با تقسیم پهنای باند فرکانسی انجام می‌شود. در واقع FDD   به دو کانال ارتباطی مجزا یا دو بخش متقارن برای کانالهای uplink و downlink نیاز دارد. 
TD-LTE از عبارت TDD-LTE گرفته شده است و مخفف Time Division Duplexing – Long Term Evolution است. در آن به جای تقسیم پهنای فرکانسی، دریافت و ارسال را بر روی یک پهنای باند فرکانسی و در بازه‌های زمانی متفاوت انجام می‌دهند. در اصل می‌توان از تمامی‌ظرفیت پهنای باند برای ارسال یا دریافت اطلاعات استفاده کرد. در اصل TD-LTE برای ارائه‌ی اینترنت به‌صورت Fix یا ثابت مناسب است.

‌TD-LTE نسل جدید اینترنت ثابت بی‌سیم

برای استفاده از فناوری TD-LTE به یک مودم و یک سیم‌کارت نیاز است که این سیم‌کارت تنها برای دریافت و ارسال داده استفاده می‌شود. واضح است که دستیابی به سرعتی قابل قبول مانند فناوری وایمکس ارتباط مستقیمی با موقعیت مکانی کاربر دارد. فناوری TD-LTE می‌تواند در موقعیت فعلی خود تا سرعت 40 مگابیت بر ثانیه را برای دانلود کاربر فراهم آورد. اما به‌طور مشخص فناوری‌های بسیاری برای بهینه‌سازی آن وجود دارد که در آینده می‌تواند سرعت را چندین برابر افزایش دهد. TD-LTE باتوجه به محدودیت ADSL در سرعت و محدودیت FD-LTE در قیمت و پایداری شبکه، بهترین گزینه برای کاربرانی است که به یک اینترنت مطمئن برای استفاده در شبکه‌های اجتماعی، دانلود، بازی آنلاین و استریمینگ نیاز دارند.